Osualdus de Lasko

OS

Index sermonum ››
Collaboratores ››

OD

Index sermonum ››
Tabula secundum ordinem locorum ››
Tabula secundum ordinem vocum ››
Photographiae paginarum editionis ››

OQ, OQ.E

Index sermonum et exemplorum ››
Tabula secundum ordinem locorum ››
Tabula secundum ordinem vocum ››
Photographiae paginarum editionis ››

OG

Index sermonum ››
Tabula secundum ordinem locorum ››
Tabula secundum ordinem vocum ››

A szövegkiadás az
OTKA K 77915
és az
OTKA K-104716
támogatásával készült.

[Oswaldus de Lasko, Sermones de Sanctis Biga Salutis intitulati
Sermo XXXVI.]

De sancto Georgio
Sermo XXXVI.

Labora, sicut bonus miles Christi Iesu.1 II. Thim. II.

Ad honorem beatissimi [os 036. c. 01.] Christi militis Georgii, videlicet martyris specialiter haec verba dici possunt, qui in fide fortiter laborando pugnavit et in caelo coronatus est. Generaliter tamen omnibus Christianis praedicta verba conveniunt, nam eorum quilibet debet laborare signanter propter quattuor, scilicet:

Primo propter temporis brevitatem quilibet Christi miles debet laborare. Nam brevissimum est omne tempus, quo vivimus, ut dicitur Sap. II.: Exiguum est et cum taedio tempus vitae nostrae.2 Hinc et Iob XIV. c. ait: Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.3 Et hoc est, quod Salvator suos milites hortatur ad laborem Ioh IX. dicente: Venit nox, in qua nemo potest operari.4 Nunc enim stamus in foro misericordiae. Nunc est tempus lucrandi regnum caelorum, et est tempus bene operandi. Ad Gal. VI. ut dicit apostolus: Dum tempus habemus, operemur bonum,5 nam videmus, quod non potest bonam dietam facere, qui mane consurgit. Unde valde deridendus est, qui tunc venit ad opus, quando est tempus metendi. Bene igitur Eccs. IX. dicitur: Quodcumque potest manus tua, instanter operare.6 Quia nec opus, scilicet ad merendum, nec ratio, scilicet ad excusandum, nec sapientia, scilicet ad sapide contemplandum, nec scientia, scilicet ad evadendum erunt apud inferos, quo tu properas, sed per negligentiam.

Secundo debemus laborare propter securitatem nostram, ut videlicet hoc breve tempus laborando bonis operibus consumamus. Unde Augustinus: Si vita brevis fuerit, expedit utique, quod bona sit. Si autem vita bona longa fuerit, melius est, quod bona sit. Si multum haberes de vino, frumento, [os 036. c. 02.] et oleo etc., velles, quod totum esset bonum. Et doleres, si pars aliqua esset corrupta. Sed modo homines stulti omnia volunt habere bona praeter eorum vitam, qua pervenitur ad aeternam vitam. Hinc Augustinus: Quid - inquit - te offendit vita tua, quam solam vis habere malam, ut inter omnia bona tua tu solus sis malus? Numquid plus diliges res, quam te? Talis enim inquius est sibi ipsi, dum plus vult se esse malum, quam bonum, infirmum, quam sanum, mortuum, quam vivum. Unde si bene vixeris, in morte securus erit.

Tertio debemus laborando bona facere propter operis facilitatem, ut scilicet in aetate tenera caro dometur, et sic discat sustinere labores. Nam et equi, canes, aves fere in iuventute domantur, ideo dicitur Prover. XXII.: Adolescentes ambulans iuxta viam suam etiam cum senuerit, non recedet ab ea.7 Propter hoc nunc multi sunt senes fatui, quia in iuventute non sunt assueti bona opera, et iam malam consuetudinem non possunt faciliter vitare, sicut quanto diutius fuerit rubigo in ferro, tanto plus corrodit illud.

Quarto debemus laborare propter meritorum multiplicitatem, nam qui citius incepit et diutius operatur, ceteris paribus plura merita acquirit, et etiam quia fructus primae aetatis fructus cariores sunt Deo. Unde dicitur Micheae VII.: Parecoquas ficus desideravit anima mea.8 Ideo abbas Hylarion, qui in iuventute inceperat servire Christo dicebat in hora suae mortis: Egredere, anima mea, quid times, septuaginta annis servivisti Christo et mortem times?

Sic beatus Georgius attendens temporis brevitatem et ad Deum securitatem operis facilitatem ac meritorum multiplicitatem iuventute servivit Christo carnem domando. Ideo dicitur Georgius quasi terra, id est carnem colens per opus bonum, et sic adimplevit consilium Apostoli dicentis: Labora sicut bonus miles Christi Iesu. In quibus quidem verbis tria de [os 036. c. 03.] Christi milite beato Georgio insinuantur, scilicet:

Primo dixi, quod in praemissis verbis insinuatur beati Georgii sedulitas, id est operandum, um dicitur: labora. Ipse enim sedule laboravit carnem domando, praedicando, idola destruendo, populum convertendo ad acerbissimam mortem per multorum tormentorum fenera sustinendo. Sunt enim tria, quae inducunt militem ad laborandum, scilicet:

Primo namque inducit militem ad laborandum consideratio laboris in rege. Et rex enim angelorum et noster Christus semper fuit in labore ab infantia, quia hinc in Egyptum fugit et insuper multa sustinuit, ut Psal. in persona eius dicit: Pauper sum ego et in laboribus a iuventute mea.9 Si enim cogitat Chriti miles, quantum suus rex a principio mundi isque nunc pro sua dilectione operatus est, reciperet, quod ei toto corde et viribus operari decet. Primo quidem pro sua dilectione mundum creavit, ut dicit Magister in II. dist. I.: Sicut - inquit - factus homo propter Deum, ut ei serviret. Secundo propter ipsum homo factus est Ioh. III.: Sic Deus dilexit mundum, ut unigenitum suum daret, ut omnis, qui credit in eum, non pereat.10 Et insuper trigintatribus annis forti labori propter ipsum se subiecit, ut sic liberaret. Et hoc est, quod dicitur Esa. XLIII.: Servire - inquit - me fecisti in iniquitatibus tuis.11 Tertio pro suo milite Christus rex animam suam posuit prius multa iprobria, vitupria, persecutiones etc. Hinc Bernardus: O si congruisses homo, quam multa debeas, videres, quod nihil est, quod facis!

Secundo quoque militem inducit ad laborem consideratio suae conditionis. Nomen enim militis est nomen exrcitii et [os 036. c. 04.] laboris toto tempore vitae usque ad mortem. Unde Iob VII.: Militia est vita hominis super terram.12 Nam et cuidam militi Christi II. Thim.IV. dicebat apostolus: Tu vero vigila in omnibus etc.13 Iste autem labor militis Christi debet fieri contra quinque bella tentationum, scilicet:

Primo quidem labor belli eius, qui vult Christo militare, debet fieri contra hominem malum, qui intendit nobis in anima nocere, aut ut capiat in sermone, sicut Pharisaei Christum dicunt: Licet censum dare caesari an non?15 Quibus Salvator ait: Quid me tentatis, hypocritae?16 Math. XXII. Item quidam intendunt a via Dei vel ab ingressu religionis pervertere blandiendo, adulando, suggerentes carnis cognationem, eorum contristationem dicentes: Quo dimittis tuam matrem vel patrem, qui te genuit, vel nos tuos fratres, qui usque ad mortem parati sumus pro honore tuo laborare? De talibus dicit Augustinus De poenitenita dist. I. Noli: Si fratri tuo male persuades, occidis. Unde Hieronymus: Si pater in limine iaceat, mater ubera, quibus lactavit, ostendat, sorores sparsis crinibus. Et infra sequitur: Per calcatum perge patrem et ad vexillum crucis evola! Hinc dicit Salvator Lu. XIV.: Si quis venit ad me et non odit patrem suum et matrem et uxorem et filios et fratres et sorores, non potest meus esse discipulus.17 Super quo Gregorius: Quasi - inquit - per odium diligitur, qui carnaliter sapiens, dum prava nobis ingerit, non auditur. Et infra: Amandi sunt proximi, impendenda est charitas omnibus et propinquis et extraneis, nec tamen pro eadem charitate a Dei amore flectendum.

Scimus autem, quia dum de terra Philistiim arca Domini ad terram Israelitarum rediret, plaustro superposito et plaustro vaccae subiunctae sunt, quae foetae fuisse memorantur, quarum filios clauserunt domi et scriptum est: Ibant autem in directum [os 036. c. 05.] per viam, quae ducit Bethamis pergentes et mugientes. Et non declinabant neque ad dexteram neque ad sinistram.18 Quid igitur vaccae, nisi fideles, quosque designant in Ecclesia, qui dum sacri eloquii praecepta considerant, quasi super impositam Dei arcam portant? De quibus hoc est etiam notandum, quod foetae fuisse memorantur, quia sunt plerique, qui in via Dei positi foris carnalibus desideriis lignantur, seu affectibus, sed non declinant a recto itinere, quia arcam Dei in mente portant.

Secundus labor est in pugna contra mundum vanum, qui suis vanitatibus ingreditur sui amabilibus alliciens, ut ei adhaereamus. Unde dicitur Sap. XIV.: Creaturae factae sunt in odium et tentationem et muscipula ponitur aliquid delectabile, quo capitur mus et occiditur.19 Similiter piscis hamo adescato trahitur et aves laqueo, ita insipientes, id est peccatores, qui non habent gustum verae notitiae de ultimo fine attendentes dulcedinem in cibis, pulchritudinem in feminis, utilitatem in pecuniis, non advertunt, quomodo illa quaerantur, sed dum inordinate ea appetunt, incurrunt in laqueum diaboli et damnationis aeternae. Ideo dicit Augustinus in sermone: Duplicem contra nos mundus aciem mittit, demulcet per speris, deterret adversis. Non te terreat aliena crudelitas, non te vincat propria voluntas et victus est mundus.

Tertius labor Christi militis est in pugna contra exteriorem sensum, qui fortiter pugnat contra rationem. Can. I.: Filii matris meae pugnaverunt contra me.20 Prima mater hominum est sensualitas, qua quilibet regitur et nutritur ante usum rationis. Iste igitur sensus multipliciter pugnat contra nos sua curiositate, quia ut dicitur Eccli. I.: Non satiatur oculus visu, nec auris auditu,21 unde nisi quis viriliter pugnet ipsos refrenando, cito interficiunt [sic!] animam. Hiere. IX.: Mors introivit per fenestras nostras,22 scilicet sensuum, qui tamen sub [os 036. c. 06.] iugari possunt discreta mortificatione. In huius figuram Iosue quinque reges contra se bellantes devicit et crucibus affixit, qui secundum Originem significant quinque sensus, quos fideles mortificationis cruci affigunt. Iuxta illud apostoli ad Gal. V.: Qui Christi sunt, carnem suam crucifixerunt cum vitiis et concupiscentiis.23

O sensus fallax! O concupiscentia vorax, quam multos propter vos devictos flamma inferni devorat! Et quam ignominiose etiam sapientes superatus! Et quis est, qui effugiat manus vestras? Certe qui viriliter agit et confortatur a Domino. Age igitur anima salvanda viriliter, quia ubique laqueus, ubique mors, ubique periculum non solum in turpibus actibus peccati, sed cavete in virtutibus ad inimicis! Quaelibet enim virtus habet duos inimicos, unus a dexteris per excessum, quando scilicet quis virtutes ultra quam deberet, facit, alium per defectum quando scilicet minus, quam deberet, facit. Ideo apostoulus in his instruit II. Cor. VI.: Per arma - inquit - iustitiae virtutis Dei a dexteris et sinistris exhibeamus nosmetipsos ut Dei ministros.24

Quartus labor Christi militis est in pugna contra interiorem appetitum. Debet enim quilibet laborare et pugnare contra concupiscentiam, iram, delectationem, odium, tristitiam, elationem, timorem, desperationem. His adversariis unusquisque concutitur. Unde Iac. I.: Unusquisque - ait - tentatur a propria concupiscentia.25

Quintus labor est Christi militis in pugna contra diabolum iniquum, qui super omnia conatur decipere, quia hoc est suum officium, contra quem animat beatus Petrus dicens: Vigilate, quia adversarius vester diabolus tamquam leo rugiens circumit quaerens, quem devoret.26 Cui enim ex nobis ad pugnandum impares sumus, quia sic dicitur de eo Iob XLI.: O non est potestas super terram, quae comparari ei possit.27 Unde devota mente clamare ad Deum necesse habemus et dicere: O Domine Deus, o clemens Pater, de ore leonis libera nos!

Tertio [os 036. c. 07] inducit militem ad laborem consideratio magnitudinis in mercede. Nam boni laboris magna est merces, quia dicitur Sapientiae III.: Bonorum laborum gloriosus est fructus.28 Iste autem gloriosus fructus non dabitur omnibus aequaliter, sed differenter. Ut dicit apostolus I. Cor. III.: Unusquisque propriam mercedem recipiet secundum suum laborem.29

Ecce claret, qud beatitudinis felicitas datur laborantibus, non tamen praecise secundum valorem laboris tantum, quia dicit Thomas I. II. q. VL., quod opus meritorum dupliciter potest considerari. Uno modo prout procedit ex libero arbitrio hominis, et sic nullus de condigno potest mereri vitam aeternam, quia non potest aequari actio hominis vitae infinitae. Ideo dicitur Rom. VIII.: Non sunt condignae passiones ad futuram gloriam, quae revelabitur in nobis.30 Alio modo opus meritorium potest considerari prout procedit ex gratia Spiritus Sancti, et sic quantumcumque sceleratus de congruo, assequi potest, quia tunc meritum attenditur secundum infinitam virtutem Spiritus Sancti, quae ipsum hominem adiuvat. Et hoc est, ac si homo esset comes negotiationis Spiritus Sancti, et sic per Spiritum Sanctum ditatus efficietur rex caelestis. Ideo dicitur ad Titum III.: Non ex operibus iustitiae, quae fecimus nos, sed secundum suam misericordiam salvos nos fecit.31 Igitur magnas gratias agamus Christo Domino, per quem haec virtus Spiritus Sancti venit in nos, et pro posse debemus laborare, ut per virtutem Spiritus Sancti violenter rapiamus regnum caelorum.

Nam triplex locus reperitur eorum, qui ex hoc saeculo migrant, scilicet caelum, purgatorium et infernus. Otiosi in caelo non locantur, sed tantum operarii, iuxta illud Mat. XX.: Voca operarios et redde illis mercedem!32 Nec vadunt in puragtorium, quia hic non laborant cum hominibus, nec ibi flagellabuntur cum eis. Ps.: In labore hominum non sunt, et cum iustis non flagellabuntur.33 Restat igitur, [os 036. c. 08.] ut sint in inferno. O filii Adam stultissimi, contra divinam iustitiam sine labore bonorum operum immo cum otio vultis esse beati! Attendite, quid dicit sapiens Prover. XII.: Qui sectatur otium, stultissimus est.34

Nam secundum Hugonem de Wienna tres sunt gradus stultitiae. Primus gradus, quia stultus est, qui vitae propriae necessaria non quaerit. Secundus stultior, qui seipsum indefensum hostibus exponit. Tertius stultissimus, qui hostes in se nutrit, qui eum interficiant. Nam et sapientes Iudaeorum statuerant, ut etiam pueri evitarent otium, ut dicit Lyra super Mat. XI. c., quod pueri in diebus festivis conveniebant ad forum civitatis et dividebant in duas partes. Una pars lamentum sumebat, alia pars cantum. Qui lamentum sumebat, dicebat pueris ex adverso existentibus: Lamentavimus et non flevistis. Et illi dicebant: Nos cantavimus et vos saltastis. Unde dicebat Salvator ibidem: Cui aestimabo generationem istam etc.35 Filiis et pueris sedentibus in foro, qui clamantes coaequalibus dicunt: Cecinimus vobis et non saltastis, lamentavimus et non planxistis. Certe laboravit Chritus Dominus fatigando, patiendo, flendo, et nos non lamenatmur, cecinit ille innocentissimus Dei Patris puer, Christus Dominus verbo sanctae praedicationis, et nos otiosi non saltamus laborando pro salute animarum nostrarum. Sed beatus Georgius intelligebat regem suum Christum in hoc mundo esse, insuper magnam mercedem sui laboris fore in remuneratione iustorum. Ideo totis viribus usque ad mortem laboravit fortiter.

Secundo insinuatur de Christi milite, beato videlicet Georgio strenuitas in proeliando, quia dicitur: sicut bonus miles. Nam beatus Georgius fuit bonus et strenus Christi miles, qui fortiter pugnavit contra Dacianum tyrannum. Et sicut rex, Dominus Iesus morte sua triumphavit. Unde Augustinus in sermone de martyribus: Apud belligeros viros victus [os 036. c. 09.] dicitur occisus. Hoc dicunt suis dilectionibus mundus, sed fidelibus suis aliquid loquitur Christus. Et infra: Vicit pro fide moriendo, qui vinceretur sine fide vivendo. Strennuum autem militem tria specialiter faciunt, scilicet

Primo namque strennuum militem robur virtutis, qui in tribus consistit, ut scilicet habeat robostum animum seu audacem ad aggrediendum suos hostes, ideo formidolosi de proelio Domini eiiciuntur,36 ut habetur Deut. XX. Sic beatus Georgius fuit strennuus miles, quia audacter et sponte se confessus fuit Christi militem inter tot crudeliter furentes tyrannos.

Secundo robur virtutis militis consistit in hoc, ut habeat robustam manum ad feriendum adversarium. Gen. XLIX.: Manus tua in cervicibus inimicorum tuorum. Sic beatus Georgius forti manu cordis feriebat adversarios nominis Christi. Tertio consistit robur virtutis in hoc, ut habeat robustum dorsum ad sustinendum, Ps.: Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores.37 Sic beatus Georgius fortiter innumerabiles cruciatus sustinuit pro Christo.

Secundo strennuum militem facit ars militaris. Necesse profecto est, ut miles sciat insidias advertere, ferienti obiicere et fortiter repercutere ac discrete in labore belli procedere. Sic cuilibet Christiano, id est militi Christi necesse est in huius mundi campo certaminis, ut sciat opus suum ordinate facere, ut fiat opus eius recta intentione. Quia qualecumque bonum sit opus ex suo genere, tamen si recta intentione non fuerit adornatum, displicet Deo. Ut habetur extra de collisione detegenda c. "Scripta" in glossa II. q. Deus non est renumerator nominum, sed adverbiorum. Hoc est, quod Deus non remunerat bonum, quod sit, sed quod bene et recte fit et recta intentione propter Deum. Unde non remuneravit [os 036. c. 10.] Iudaeos, qui hoc bonum opus fecerunt crucifigendo Christum, unde nostra salus provenit. Quia non recta intentione fecerunt, sed propter invidiam. Deus enim interrogat cor et non manum, XIV. q. I. "si quid invenisti": Videant igitur illi domini, qui suos iniuste caluminantur et opprimunt ac spoliant et inde faciunt calices, paramenta, altaria, aedificia in ecclesiis, quae abominantur Deus. Dicitur enim XV. q. VI. c. I.: Nec considerat, quid fiat, sed quo animo fiat. Hinc et Salvator ait Math. VI.: Si oculus tuus, id est intentio tua non fuerit, totum corpus tuum tenebrosum erit.38 Ubi Lyra: Si oculus tuus, id est intentio tua non fuerit recta, tota congeries operum tuorum non erit Deo accepta. Hunc enim oculum, scilicet intentionis nititur inimicus noster diabolus effodere. Ut dicat illud I. Reg. XI.: Faciam vobiscum foedus, ut eruam omnium vestrum oculos dextros, et ponam vos opprobrium universo Israel.39

O Deus aeterne, respice super nos et visita nos in salutari tuo, et illumina his, qui in tenebris sunt, quia multi sunt, quos diabolus excaecavit. Pauca enim bona agunt et de his humanas laudes appetunt, foris ostendunt pietatem et intus habent crudelitatem, fori catho, intus nero. Qudi erit igitur his hypocritis? Certe illud Math. XXIII.: Vae vobis, scribae et Pharisaei, qui mundatis, quod deforis est, intus autem pleni estis rapina et immunditia.40 Ne igitur miles Christi aeternum comminationis vae super te veniat, disce senundum haec documenta tuos actus regulare!

Primum documentum, quod nullus actus malus fit et sine bonus. Verbi gratia iste furatur, ut inde faciat elemosynam et ut construat ecclesiam, sicut faciunt nunc dictatores. Similiter iste luxuriatur, ut sanitatem consequatur. Hoc Deo non est acceptum, quia dicit apostolus ad Rom.: Non sunt facienda mala, ut veniant bona.41 Secundum documentum, quod multi fiens temporales [os 036. c. 11.] sunt boni propter utlimum finem. Verbi gratia iste ibit ad forum, ut medicinam accipiat, ideo emit medicinam, ut sanitatem consequatur, ideo desiderat sanari, ut Deo serviat. Similiter iste manducat vel bibit seu dormit vel laborat, ut melius possit Deo servire. Omnia ista sunt meritoria propter finem ultimum. Tertium documentum, quod nulla actio spiritualis potest referri ad temporalem finem principaliter, alioquin non est gratum Deo. Exempli gratia iste praedicat, ut pecunia sibi detur, alias non faceret propter Deum. Unde Augustinus: Manducamus, ut evangelizemus, et ideo non evangelizamus, ut manducemus. Similiter qui principaliter presbiteratur, ut levius vivat etc. Quartum documentum, quod in aliquo opere bene licet duos fines constituere, scilicet temporalem et aeternum, ita tamen, quod aeternum sit finis ultimus. Verbi gratia iste celebrat missam, ut sibi aliquid detur, ut possit sustentare vitam suam. Finaliter tamen celebrat propter salutem vivorum et mortuorum. Si vero finis pervertatur, non erit Deo gratum hoc opus, puta, quod finis ultimus sit lucrum temporale. Quintum documentum, quod illud opus, quod de genere esset bonum, ex fine malo erit malum. Exemplum iste ieiuniat, ut inde laudetur etc.

Tertio strennuum militem facit armatura singularis. Nullus enim martyr mundi principes et corpus suum potuisset superasse, nisi armis Dei, scilicet virtutibus esset ex alto indutus, quibus etiam beatus Georgius optime fuit indutus, ut vinceret. Ut patet in eius legenda.

Tertio insinuatur de Christi milite, beato videlicet Georgio in praemissis verbis thematis fidelitas in obsequendo, quia dicitur, quod bonus miles Christi debet laborare, sicut Christus rex angelorum, qui in suo labore tria habuit, scilicet

Primo nimirum Christus Dominus forma suorum militum habuit humilitatem profundam in suo labore, qui in omnibus humilia elegit, videlicet matrem humilem locum nativitatis et mortis. O quam duorum lectum habuit in nativitate sua, scilicet foenum in praesepio, sed multo duriorem in morte, scilicet aridum crucis luignum. Sic enim decebat satisfacere pro peccato Adae, qui voluit fieri Deus superbiendo. Ut sic satsisfactio corresponderet culpae, dum Deus factus est homo. Unde apostolus Phil. II.: Humiliavit semetipsum formam servi accipiens.42

Secundo quoque Christus Dominus exemplar suorum militum habuit oboedientiam magnam, oboediat enim Deus hominibus, ut dicitur Luc. II.: Erat subditus illis,43 scilicet Mariae et Ioseph. Quod pertractans Bernardus dicit: Mirare utraque et elige id, quod amplius miraris, sive filii benignissimam dignationem, sive matris excellentiam et dignitatem utrumque stuporum, utrumque miraculum, quod feminae Deus obtemperet humilitas absque exemplo, quod femina Deo principetur sublimitas sine subiecto. Et subdit: Disce pulvis obtemperare! Erubesce, superbe cinis, Deus se humiliat et tu te exaltas! Deus se hominibus subdit, et tu dominari gestiens hominibus tuo te praeponis autori, quotiens enim hominibus praeesse desidero, totiens Deum meum praeire contendo. Et tunc vere non sapio ea, quae Dei sunt. Haec ille. Insuper ex angelorum non solum iustis hominibus, sed etiam oboedivit peccatoribus crucifigentibus. Unde dicebat Pilato Ioh. XIX.: Non haberes in me potestatem, nisi tibi desuper datum esset.44 Et Apostolus: Christus factus est pro nobis oboediens usque ad mortem.45

Tertio Christus Dominus forma suorum militum habuit patientiam veram. Nam cum daemoniacum ipsum dicebant, non remordebat, cum percutiebatur, non revelabat nec vituperabat, sed tamquam ovis, quae ducitur ad victimam, non aperuit os suum. Esa. LIII. et I. Pet. II.: Qui cu malediceretur, non maledicebat, cum pateretur, non comminabatur. Tradebat autem se iudicanti se iniuste. 46

O Christe, aeterni [os 036. c. 13.] Patris filio! O tuorum militum doctor optime, quam duram formam tuis dedisti discipulis et militibus, ut videlicet habeant illi, qui tecum volunt regnare huimilitatem, oboedientiam et patientiam! Sic profecto militavit beatus Georgius. Humiliavit enim se usque ad acerbissimam mortis passionem. Oboedivit Deo plus, quam hominibus et semper patiens extitit. Ideo laboravit sicut bonus Christi Iesu miles, ut patet in sua legenda. Rogemus ergo Dominum, ut per sui militis huius merita det virtutem humilitatis oboedientiae et patientiae et tandem felicitatem gloriae. [os 036. c. 14.]

1 II Tim 2,3

2 Sap 2,1

3 Iob 14,1

4 Ioh 9,4

5 Gal 6,10

6 Ecl 9,10

7 cf Prv 22,6

8 Mi 7,1

9 Ps 87,16

10 Ioh 3,16

11 Is 43,24

12 Iob 7,1

13 II Tim 4,5

14 Editioni deest.

15 Mt 22,17

16 Mt 22,18

17 Lc 14,26

18 I Rg 6,12

19 Sap 14,11

20 Ct 1,5

21 Ecl 1,8

22 Ier 9,21

23 Gal 5,24

24 Cf II Cor 6,4

25 Iac 1,14

26 I Pt 5,8

27 Cf Iob 41,24

28 Sap 3,15

29 I Cor 3,8

30 Rm 8,18

31 Tit 3,5

32 Mt 20,8

33 Ps 72,5

34 Prv 12,11

35 Mt 11,16

36 Cf Dt 20,8

37 Ps 128,3

38 Mt 6,23

39 I Rg 11,2

40 Mt 23,25

41 Rm 3,8

42 Phil 2,7

43 Lc 2,51

44 Cf Ioh 19,11

45 Phil 2,8

46 I Pt 2,23