Szerkesztés alatt
ST 10.4.2.03
Tertium opus contemplativae notatur, cum dicitur, unum est necessarium, secundum lyram unum, id est unitas mentis ad Deum. Finaliter enim hoc unum est necessarium homini, ut sit unum cum Deo per vinculum charitatis, qui enim adhaeret Deo, scilicet per charitatem, unus spiritus fit, cum eo I. Corinthum VI.1 Nam Deus charitas est, et qui manet in charitate, in Deo manet, et Deus in eo. I. Ioh. IV.,2 unde dicitur charitas quasi cara unitas, quia unit nos Deo. Et quantomagis hoc facit homo tanto appropinquat statui beatorum, et tanto magis perficitur. Hoc fuit perfectissime in Maria, Matre Dei, quae totaliter ad Deum conversa ad nil aliud intendebat, ad nil aliud vacabat, nisi ut unita Deo per charitatem indesinenter viveret in Christo, et Christus in ipsa. Unde Hieronymus in sermone De assumptione dicit de ea. „Puto, quicquid cordis est, quicquid virtutis humanae, si totum adhibeas, non sufficiat, ut cogitare valeas, quanto indesinenter cremabatur ardore pii amoris, quantis movebatur repleta spiritussancto caelestium secretorum incitamentis, dum revolveret animo cuncta, quae audierat, quae viderat, quae cognoverat.” Haec ille.
Nota ergo, quod sicut mater cum habet filium mortuum cum fletibus saepe respicit vestes filii, sic Beata Maria, ut idem Hieronymus dicit, visitabat loca, in quibus filius eius fecerat aliquid mirabile opus, contemplando illa sacra mysteria. Aliquando in Nazareth ibat ad locum, ubi fuit conceptus Christus, ibi contemplando immensam Dei charitatem, qua misit unigenitum suum in mundum. Aliquando ibat in Bethleem, ubi natus est Christus, meditando eius summam humilitatem. Aliquando in Hierusalem, ubi praedicaverat in templo recordando eius doctrinam suavissimam et sapientiam. Aliquando ad montem Calvariae, ubi crucifixus est, et tota resolvebatur in lachrimas ex dulcedine divini amoris in ibi ostensi.
Indeque ad sepulchrum et ad alia eius loca. Haec tamen peregrinatio Beatae Virginis ad loca sancta secundum beatum Ambrosium intelligenda est, magis secundum spiritum, quam secundum loci discursum, quia scilicet domi manens contemplabatur, quae filius fecerat in illo, vel illo loco, et sic tota conversa fuit et intendens ad hoc unum, scilicet divinae charitatis vinculum per totam suam vitam.
O Christi, ergo fideles animae! O presioso sanguine Domini Iesu, redempte, omnes vos hortor, ut ad eius matrem confugite ei quoque supplicate, ut impetret nobis gratiam, per quam et nobis sapiat, sicut sibi Iesus crucifixus, et cum ipsa in Christi vulneribus moremur. Eius sanguinem super mente aspiciamus, in ipso vivamus, in ipso moriamur, ut cum praedulcissimo ipso Iesu et piissima eius matre, Maria aeternaliter conregnemus etc.